Sesinden tanıdığı öğrencilerinin geleceğine ışık oluyor
Doğuştan görme engelli İmdat Ulu, rehber öğretmeni olarak misyon yaptığı okulda bir yandan azmi ve özverisiyle öğrencilerine örnek olurken, öbür yandan onlara gelecekteki yol haritaları için rehberlik ediyor
MANİSA – Manisa’nın Kula ilçesinde görev yapan görme engelli rehber öğretmen İmdat Şanlı, rehberliğiyle hem öğrencilere hem de velilere adeta ışık oluyor. Her bir öğrencisini sesinden tanıdığını söyleyen öğretmen Şanlı, “Bir daha dünyaya gelsem yine öğretmen olurdum” dedi.
Manisa’nın Kula ilçesinde görme engelli olarak doğan İmdat Ulu (40), geçmiş yıllarda önüne gelen aksiliklere inat mahzurları bir bir aşarak öğretmen oldu. Kuvvetli geçen eğitim hayatını bundan 18 yıl evvel tamamlayan Ulu, rehber öğretmen olarak vazifesine başladı. 18 yıldır mesleğini büyük bir aşkla yapan rehber öğretmen İmdat Ulu, öğrencilerine adeta ışık oldu. Öğrencilerini seslerinden tanıyan Ulu, öğrencilerine rehberlik etmekten de büyük bir memnunluk ve gurur duyuyor.
“Bir daha bu dünyaya gelsem yine öğretmen olurdum”
Eğitim hayatında zorluklar yaşadığını fakat yılmadığını söyleyen Ulu, “18 yıldır rehber öğretmenlik yapıyorum. Meslek hayatımın birinci 4 yılı İzmir’de geçti. 2009 yılından beri kendi memleketim Kula’da çalışıyorum. Birinci okulda bize özel gereçlerle eğitim gördük. Lakin ortaokul ve lisede kaynaştırma eğitimleri gördüm. Orada biraz daha zorlandım. Şimdiki üzere bilgisayar teknolojileri yaygın değildi. Akıllı telefonlar olmadığı için kitap okurken ve ders notlarını Braille alfabesine geçirirken üçüncü bir kişinin yardımına gereksinimimiz oluyordu. Eğitim hayatında zorluklar yaşadığını fakat mesleğini çok sevdiğini söyleyen Ulu, “Çok zorluk yaşadım lakin artık geriye dönüp baktığımda âlâ ki eğitim hayatımı tamamlamışım. Artık sevdiğim bir mesleğim var. Öğrencilerimi seviyorum. Geriye bakıp düşündüğümde bir daha bu dünyaya gelsem yeniden öğretmen olurdum. Öğretmenlik sahiden kutsal bir meslek. Bunu yalnızca 24 Kasımlarda söylüyoruz fakat nitekim başka bir özveri gerektiren bir meslek. Öğrencilerle birebir ilgilenmek onların kalplerine dokunabilmek, bir öğrencinin bile yaşadığı olumsuzluk bizi günlerce düşündürebiliyor. ya da bir öğrencinin yaşadığı sevinç bize memnunluk olarak o gün yetebiliyor” dedi.
Her bir öğrencisini ayrı bir dünya olarak belirten Şanlı, “Şu anda yaklaşık 140 civarında öğrencimiz var. Bu öğrencilerimizle her gün beraberiz. Benim branşım gereği derslere daima girmiyorum lakin sınıfa girdiğim anda çok farklı hisler içerisinde oluyorum. Bir sınıfa girdiği vakit orada kaç öğrenci varsa o öğrencilerin her birinin farklı bir dünya olduğunu biliyorum. Her birinin kendisine nazaran farklı bir yaşantısı var. Bunları göz önünde bulunduruyorum” diye konuştu.
“Her öğrenciyi sesinden tanıyabiliyorum”
Diğer öğretmenlerden farklı olarak okuldaki her bir öğrenciyi sesinden tanıyabildiğini söyleyen Şanlı, “Gören arkadaşlarımız görsel olarak öğrencilerimizi tanıyor. Lakin ben bu okuldaki 140 öğrencinin birçoklarını sesinden tanıyorum. Birinci geldiklerinde bir iki haftalık bir alışma süremiz oluyor. Ondan sonra her öğrenciyi sesinden tanıyabiliyorum. Öğrencilerimle diyaloğum çok yeterlidir. Direkt ders öğretmeni olmadığım için benimle öğrencilerim ortasında not telaşı da yok. Her vakit benim yanıma gelerek benimle görüşebileceklerini biliyorlar. Daima koridorda ya da rehberlik servisinde her türlü memnunluk ve sevinçlerini paylaşabiliyorlar. Bu manada işimi de öğrencilerimi de seviyorum” ifadelerini kullandı.
“Bugün de mi okula gideceğim’ dediğim bir gün olmuyor”
Mesleğini sevdiği için okula da severek gittiğini söyleyen Şanlı, “Okullar eylül ayında açılıyor. Eylülden hazirana kadar ciddi bir sağlık problemim yoksa okula severek geliyorum. ‘Bugün de mi okula gideceğim’ dediğim bir gün olmuyor” dedi.
“Erişim manasında devletimiz çok aralık katetti”
Engelli bireylerin hem sosyal hayata hem de iş ve eğitim hayatına atılmaktan korkmamaları gerektiğini ve 20 yıl öncesine göre hem devlet olarak hem de toplum olarak çok yol katedildiğini belirten Şanlı, “Engellilerin ferdî olarak iş ve toplumsal hayata etkin olarak katılmaları gerektiğini düşünüyorum. Zira toplumun var olan önyargılarını bu formda yıkabileceğimizi düşünüyorum. Esasen bundan 15-20 yıl öncesine nazaran toplum oldukça uzaklık katetti. Beşerler artık engellileri gördüklerinde nasıl davranacaklarını biliyorlar. Erişim manasında da devletimiz çok ara katetti. Kamu binalarına erişim, toplumsal hayatta ve imtihanlarda, eğitim hayatında erişim Bugün görme engelli bir öğrenci kendine uygun ders gereçlerini temin edebiliyor. Dijital hayat da çok değişti. Görme engelliler akıllı telefonu ve bilgisayarı çok rahat bir halde kullanabiliyor. Bugün ben bir görme engelli olarak öbür öğretmen arkadaşlarım üzere akıllı telefondan bana gelen iletileri, okul whatsapp kümesinden atılan duyuruları okuyabiliyor ve takip edebiliyorum. Toplumsal medya kullanabiliyorum. Varsa konutundan çıkmayan görme engelli bireylerin toplumsal hayata, iş ya da eğitim hayatına katılamayan bireylerin faal olarak iş, toplumsal ve eğitim hayatına katılmaları gerektiğini düşünüyorum. Bu iş biraz yürek ve özgüven işi. İnsanın özgüveni olursa başaramayacağı hiçbir şeyin olmadığını düşünüyorum” diye konuştu.
